Στάση ζωής

CharlesSwidoll

           "Η ζωή είναι 10% αυτό που συμβαίνει και ένα 90% πώς αντιδράς σε αυτό"

Η στάση ζωής είναι πιο σημαντική  από τα γεγονότα , πιο σημαντική από το παρελθόν, την μόρφωση, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Οι στάσεις που επιλέγουμε είναι πιο σημαντικές από όσα μπορεί να σκέφτονται, να λένε ή να κάνουν οι άνθρωποι, πιο σημαντικές από την εμφάνιση, τα χαρίσματα ή τις κοινότητες.

           Η στάση ζωής μπορεί να χτίσει ή να γκρεμίσει μια εταιρία, ένα ναό, ένα σπίτι. Οι στάσεις μας διαμορφώνουν τα αισθήματά μας, τα πιστεύω και τις συμπεριφορές μας. Και μπορεί να φαντάζουν αδιάφορες μερικές φορές, αλλά έχουν θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Τα γεγονότα συμβαίνουν είτε το θέλουμε είτε όχι και δεν έχουμε πάντα έλεγχο πάνω τους.

Για άλλους. Η σκληρή πραγματικότητα δεν είναι αποδεκτή και αυτοί είναι οι πιο αξιοθαύμαστοι που θα φτάσουν στο τέλος να πετύχουν τα στόχο τους. Γιατί; Επειδή αναγνωρίζουν ότι έχουν πάντα την επιλογή να διαλέξουν στάση. Έχουν θετική νοοτροπία. Ξέρουν ότι μπορούν να διαλέξουν τον τρόπο που θα αντιδράσουν σε ό,τι συμβαίνει σε  ό,τι θα συμβαίνει αλλά και σε ό,τι έχει ήδη διαδραματιστεί στη ζωή τους. Και έτσι ελέγχουν τα αισθήματά τους και ξεπερνάνε τα εμπόδια.

Λάβετε υπόψιν σας τα παρακάτω παραδείγματα:

1. Ο  Jim Carrey παράτησε το σχολείο στην ηλικία των 15 ετών για να στηρίξει την οικογένειά του και για κάποιο διάστημα ήταν άστεγος, μένοντας σε τροχόσπιτο. Όταν αποφάσισε να γίνει κωμικός, τίποτα από όσα είχε περάσει και περνούσε ακόμα δεν στάθηκαν εμπόδιο στο όνειρό του.
2. Η Bethany Hamilton έχασε το χέρι της στη ηλικία των 13 ετών από επίθεση καρχαρία. Ένα μήνα αργότερα ξανανέβηκε στη σανίδα του surfing και δυο χρόνια μετά κέρδισε την πρώτη θέση στην κατηγορία των γυναικών του πρωταθλήματος
3. Ο Benjamin Franklin παράτησε το σχολείο στη ηλικία των 10 γιατί οι γονείς του δεν είχαν χρήματα να τον στηρίξουν. Αυτό όμως δεν τον σταμάτησε από το όνειρό του να μορφωθεί.
4. Ο Richard Branson έχει δυσλεξία, οι βαθμοί του στο σχολείο ήταν χαμηλοί, αλλά η επιτυχία του μεγάλη…
5. Η πρώτη νουβέλα του Stephen King απορρίφθηκε από όλους τους εκδοτικούς οίκους. Η γυναίκα του, όμως, τον έπεισε να μην τα παρατήσει, ανέκτησε το χειρόγραφο και τον πίεζε συνεχώς να το τελειώσει και να ξαναπροσπαθήσει. Μέχρι σήμερα έχει πουλήσει 350 εκατομμύρια παγκοσμίως.
6. Η Oprah Winfrey γέννησε στα 14 της, έχασε το παιδί της και έφυγε από το σπίτι. Την κακοποιούσε συστηματικά ο ξάδερφός της, ο θείος της και ένας οικογενειακός φίλος. Αλλά δεν το έβαλε κάτω. Και δείτε πόσα κατάφερε!
7. Ο Thomas Edison σύμφωνα με καταγεγραμμένες πληροφορίες, απέτυχε τουλάχιστον 1000 φορές μέχρι να φτιάξει την πρώτη λάμπα. Φανταστείτε να το είχε βάλει κάτω. Θα μιλούσαμε σήμερα για ένα κόσμο χωρίς λάμπες, μπορείτε να το φανταστείτε;
8.  H Kriss Karr Διαγνώστηκε με καρκίνο στην ηλικία των 32. Αντί να το βάλει κάτω εκείνη διάλεξε να παλέψει μα την ασθένεια. Έγραψε για ένα διαφορετικό τρόπο ζωής βασισμένο στη υγιεινή διατροφή και έγινε πασίγνωστη για τα βιβλία αυτοβοήθειας που κυκλοφόρησε.
9. Ο Franklin Roosevelt  έμεινε ανάπηρος από τη μέση και κάτω στα 39 του χρόνια. Αυτό δεν τον εμπόδισε από το αναλάβει την ηγεσία της χώρας του.
10. Η Charlize Theron στη ηλικία των 15 είδε την ίδια της τη μητέρα να πυροβολεί τον αλκοολικό πατέρα της από άμυνα. Κι όμως αυτή η δυσάρεστη εμπειρία δεν την εμπόδισε να γίνει η πρώτη Νοτιοαφρικάνα ηθοποιός που κέρδισε το βραβείο τηα Ακαδημίας.

      Τα παραδείγματα είναι άπειρα και δεν σταματάνε στους διάσημους. Μικροί καθημερινοί ήρωες ανάμεσά μας, άνθρωποι που γνωρίζουμε και έχουμε ακούσει την ιστορία τους, εμείς οι ίδιοι καμιά φορά, είμαστε το ζωντανό παράδειγμα της ισχυρής θέλησης, της δύναμης να επιβληθούμε στα προβλήματά μας και να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη.

Είμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας για τις επιτυχίες μας και τις αποτυχίες μας. ‘Άλλωστε, η αποτυχία δεν είναι παρά ακόμα μια προσπάθεια προς την κατεύθυνση της επιτυχίας. Μπορεί να μην είμαστε σε θέση να ελέγξουμε τα πάντα, αλλά σίγουρα έχουμε την επιλογή πώς να αντιδράσουμε σε ‘ό,τι συμβαίνει.

«Εγώ είμαι υπεύθυνος. Μπορεί να μην είμαι σε θέση να εμποδίσω τα χειρότερα να συμβούν, αλλά είμαι υπεύθυνος για τη συμπεριφορά μουαπέναντι στις φοβερές ατυχίες που σκοτεινιάζουν τη ζωή. Κακά πράγματα συμβαίνουν, όντως. Τ ο πώς ανταποκρίνομαι σε αυτά καθορίζει το χαρακτήρα μουκαι την ποιότητα της ζωής μου.Μπορώ να επιλέξω να κάθομαι σε μια αδρανή θλίψη, ακινητοποιημένος από τη βαρύτητα της απώλειας ή μπορώ να επιλέξω να σηκωθώ από τον πόνο και να εκτιμήσω το πιο πολύτιμο δώρο της ζωής την ίδια τη ζωή». 
Walter Anderson